bahar gelsin.. yine yeşillensin fındık dalları, kızılcık dalları.. ayvalar çiçek açsın filan falan:)

benim o kadar cesaretim var.. merak etmiyorum hayatı... hoşçakal...

içimdeki seni arıyorum..
sanki damarlarımdasın
yavas yavas ilerliyosun vücudumda
ıslak bir ses duyuyorum
bir türlü bana ulaşamıyorsun
içimdeki seni arıyorum..
beynimi kemiren düşüncelerini duyuyorum
aynı senkronda devam eden
aynı şeyleri söyleyen sinir bozucu bir ses
engelleyemiyorum...
içimdeki seni arıyorum..
nerde olduğunu
nerede saplandığını bir bulabilsem
söküp atacağım seni
koparacağım bir daha hiç gelme diye
bu sıradanlıktan
tekdüzelikten bıktım
iplerimde kurtulmak
aynı seyleri yaşamamak
hayatın tadını cıkarmak
istediklerimi yapmak istiyorum
yeter bırak beni
bırak beni
istediğin kalıba sokamazsın beni
değiştiremezsin
neden kabul etmiyorsun olduğum gibi
neden sesimi yükseltemiyorum
neden sessiz çığlıklarımı duymuyorsun
hayatımı boşa harcıyorum......

küçük bir dere kenarında küçük bir evde küçük bir hayat sürerdim ben.. tek başıma... arada içinizden biri gelir, yavasça hayatıma yerleşir, sözler verir sonrada giderdi. sanki hiç söylenmemiş,hiç konuşulmamış,hiç yaşanmamış gibi.. sanki seviyorum diyen değilmiş gibi..
insanların önce birine değer verip zaman geçtikçe hiçbişey hissedemez hale gelmesi hep şaşırtmıştır beni.